Herra forseti.

Ég leyfi mér hér með að leggja fram nefndarálit Palestínunefndarinnar. Hæstvirtir fulltrúar hafa fengið hið ítarlega nefndarálit og samkvæmt þingvenjum geri ég ráð fyrir að þeir hafi lesið álitið. Ég vil aðeins skýra frá því, að starf nefndarinnar hefur verið mjög erfitt og vandasamt og tekið langan tíma. Nefndin hóf starf sitt 23. sept. og lauk því í gær, hinn 25. nóv. Nefndin skipti með sér verkum og skipaði tvær undirnefndir. Tillögur nefndarinnar er að finna í skýrslunni og eins og öllum er ljóst, leggur meirihluti nefndarinnar til, að Palestínu sé skipt í tvö sérstök og sjálfstæð ríki, ríki Araba og ríki Gyðinga. Það er ekki skylda mín samkvæmt fundarsköpum hér, að skýra í einstökum atriðum þessar ráðagerðir, né rökstuðning meirihluta nefndarinnar, né tillögur minnihlutans.

Um leið og ég legg fram þessa skýrslu, vil ég vekja athygli á þeirri alvarlegu staðreynd, eins og frá er skýrt á bls. 4 í skýrslunni, að sérhver tilraun til sátta á milli aðilanna í þessu máli hefur reynst árangurslaus. Hinni sérstöku sáttanefnd, sem Palestínunefndin kaus, var það ljóst, að báðir aðilar treystu því, að þeirra málstaður mundi sigra við atkvæðagreiðsluna á allsherjarþinginu og þess vegna, hefur fram til þessarar stundar ekki verið unnt að ná neinum sáttum eða samkomulagi milli aðila.

Ég vil að lokum leyfa mér að láta í ljós þá ósk, að tíminn og rás viðburðanna megi í ekki alltof fjarlægri framtíð, koma á sáttum, skilningi og samvinnu milli allra íbúanna í Palestínu, svo að friður og farsæld megi ríkja í landinu helga. Hver sem verður ákvörðun þessa þings í dag, þá skulum við vona það, að Sameinuðu þjóðunum megi takast að finna viðunandi, varanlega og heppilega lausn þessa mikla vandamáls, sem nú í dag er eitt af þeim allra erfiðustu, sem hinar Sameinuðu þjóðir eiga við að stríða.

Heimild: Lesbók Morgunblaðsins, 6. tölublað, 15. febrúar 1948 bls. 77