Efesusöldin (53 - 170 e.Kr.)

Spámaður fyrstu kirkjualdarinnar - Efesusaldarinnar var postulinn Páll.
Það var í gegnum Pál öðrum fremur, sem heiðingjarnir fengu boðskapinn um hver Guð væri og að hann hefði gefið þeim kost á endurlausn í Jesú Kristi.
Sú opinberun sem Guð gaf Páli, var mun víðtækari heldur en sú sem Pétur og hinir postularnir fengu. Enda urðu rit Páls tveir þriðju af Nýja testamentinu.
  Í Galatabréfinu 2:6-9 segir Páll: "Og þeir, sem í áliti voru, - hvað þeir einu sinni voru, skiptir mig engu, Guð fer ekki í manngreinarálit, - þeir, sem í áliti voru, lögðu ekkert frekara fyrir mig. Þvert á móti, þeir sáu, að mér var trúað fyrir fagnaðarerindinu til óumskorinna manna, eins og Pétri til umskorinna, því að sá, sem hefur eflt Pétur til postuladóms meðal hinna umskornu, hefur einnig eflt mig til postuladóms meðal heiðingjanna. Og er þeir höfðu komist að raun um, hvílík náð mér var veitt, þá réttu þeir Jakob, Kefas og Jóhannes, sem álitnir voru máttarstólparnir, mér og Barnabasi hönd sína til bræðralags: Við skyldum fara til heiðingjanna, en þeir til hinna  umskornu."

Páll var ótvírætt spámaður eða sendiboði fyrstu kirkjualdarinnar, Efesusaldarinnar.
 Páll stofnaði kirkjuna í Efesus nálægt miðri fyrstu öld. Því getum við staðfest upphaf Efesusaldarinnar við árið 53.
Þjónusta Páls, gaf fyrirmynd um það hvernig allir síðari sendiboðar Guðs þjónuðu og gefur öllum sönnum þjónum Guðs, fordæmi um það hvernig eigi að þjóna í kirkjunni.
Páll var algjörlega trúr orðinu. Hann vék aldrei frá Orðinu, hvað sem það kostaði, sbr. Gal. 1:8-9. Páll lét ekki leiðast af skipulagi, heldur heilögum anda.  Páll þjónaði í krafti andans og þar með opinberaði hann hið ritaða og talaða Orð. Ávöxturinn af þjónustu Páls var ótvíræð sönnun þess, að hann var kallaður af Guði.