Kvöld eitt, er ég var að leita Drottins, sagði Heilagur Andi mér
að taka upp penna minn og rita. Um leið og ég tók upp pennann til
að rita, gaf Guðs Andi mér skilaboð til kirkjunnar. Ég vil gefa
þér þessi skilaboð. Þau eru um Orðið og brúðina.
Hér er það sem ég er að reyna að segja við ykkur. Lögmál
tímgunar er að hver kynstofn framleiðir eftir sínu kyni, jafnvel
samkvæmt 1. Mósebók 1:11."Guð sagði: "Láti jörðin af
sér spretta græn grös, sáðjurtir og aldintré, sem hvert beri
ávöxt eftir sinni tegund, með sæði á jörðinni." Og það
varð svo." Það líf, sem var í sæðinu, kom fram í plöntunni
og síðan í ávextinum. Sama lögmál á við um kirkjuna í dag.
Það sæði, sem grundvallaði kirkjuna, mun koma fram og verða eins
og upprunalega sæðið, af því að það er sama sæðið. Á
síðustu tímum mun hin sanna Brúðarkirkja (Sæði Krists.) koma alla
leið að toppsteininum, og hún mun verða ofurkirkja, ofurkynslóð,
þegar hún þrengir sér nær Guði. Fólkið, sem er hluti af
brúðinni, mun verða svo líkt Honum, að það verður jafnvel í
Hans mynd. Þetta verður til að það mætti sameinast Honum. Hann og
hún eitt. Það verður birting Orðs lifandi Guðs. Kirkjudeildir geta
ekki framleitt þetta (rangt sæði). Þær munu framleiða kreddur og
hefðir, og blanda þær orðinu. Þetta framleiðir kynblending.
Fyrsti sonurinn (Adam) var hið talaða sæðisorð Guðs. Honum var
fengin brúður, til að Hann gæti margfaldast. Til þess var
brúðurin gefin, að hann mætti margfaldast, til að búa til annan
son Guðs. En hún féll. Hún féll gegnum kynblöndun. Hún olli
dauða hans.
Öðrum syninum, (Jesú), sem var einnig hið talaða sæðisorð
Guðs, var gefin brúður eins og Adam. En áður en hann gæti gifst
henni, hafði hún líka fallið. Henni, eins og konu Adams, var fengin
sú prófraun, hvort hún myndi trúa orði Guðs og lifa, eða efast um
orðið og deyja. Hún efaðist. Hún yfirgaf orðið. Hún dó.
Í litlum hópi hins sanna sæðis orðsins, mun Guð kynna Krist
fyrir elskaðri brúði. Hún er meyja orðs hans. Hún er meyja, af
því að hún þekkir ekki neinar kreddur gerðar af mönnum eða
hefðir. Gegnum og fyrir meðlimi brúðarinnar mun ganga í uppfyllingu
allt það sem Guð lofaði að yrði sýnilegt í meyjunni.
Loforðið kom til Maríu meyjar. En það loforð var Hann sjálfur,
sem myndi opinberast. Guð opinberaðist. Hann starfaði sjálfur á
þeim tíma og uppfyllti eigið loforð í meyjunni. Það var engill
sem færði skilaboðin. En skilaboð engilsins var Orð Guðs, Jesaja
9:6. Hann uppfyllti á þeim tíma allt sem ritað hafði verið um Hann
af því að hún tók við Orði Hans til sín.
Meðlimir brúðarinnar munu elska Hann, og þeir munu hafa
möguleika, af því að Hann er höfuð þeirra, og Honum er gefið
allt vald. Þeir eru undir Hann gefnir, eins og líkamshlutar okkar eru
undirgefnir höfði okkar.
Takið eftir samhljóman Föðurins og Sonarins. Jesús gerði
ekkert, fyrr en Faðirinn var búinn að sýna Honum það. Jóhannes
5:19. Þessi samhljóman á nú að ríkja milli brúðgumans og
brúðarinnar. Hann sýnir henni orð lífsins. Hún tekur við því.
Hún efast aldrei um það. Þess vegna getur ekkert gert henni mein,
ekki einu sinni dauðinn. Af því að, ef sæðinu er sáð, mun vatn
reisa það upp á ný. Hér er leyndardómur þessa. Orðið er í
brúðurinni.(Eins og það var í Maríu.) Brúðurin hefur huga
Krists, af því að hún veit hvað gera skal með Orðið. Hún
framkvæmir skipanir Orðsins í Hans nafni, af því að hún hefur:
"Svo segir Drottinn Guð." Þá lífgar Andinn orðið, og
það verður svo. Eins og sæði sem er sáð og vökvað, gefur það
af sér fulla uppskeru, og þjónar tilgangi sínum.
Þeir, sem eru í brúðinni gera aðeins vilja Hans. Enginn getur
fengið þá til neins annars. Þeir hafa "svo segir Drottinn"
eða þeir halda að sér höndum. Þeir vita að Guð verður að vera
í þeim, til að vinna verkið. Hann mun uppfylla sín eigin orð. Hann
uppfyllti ekki alla áætlun sína í hinni jarðnesku þjónustu sinni,
svo að nú vinnur Hann í og gegnum brúðurina. Hún veit það, af
því að það var ekki kominn tími þá fyrir Hann að gera vissa
hluti, sem Hann verður nú að gera. En Hann mun nú uppfylla, gegnum
brúðurina, þá hluti sem Hann eftirlét þessum sérstaka tíma.
Við skulum standa eins og Jósúa og Kaleb. Okkar fyrirheitna land
er í augsýn, alveg eins og þeirra var í augsýn. Jósúa þýðir
Jehóvah frelsari og Hann táknar þann endatímaleiðtoga, sem koma mun
til kirkjunnar, alveg eins og Páll var upprunalegur leiðtogi hennar.
Kaleb táknar þann sem stóð fastur fyrir ásamt Jósúa. Mundu að
Hann hafði stofnað Ísrael sem meyju með orði sínu. En þjóðin
vildi eitthvað annað. Það sama er upp á teningnum með kirkjuna á
endatímunum. Takið eftir, Guð studdi ekki Ísrael eða leyfði
Ísrael að ganga inn í fyrirheitna landið, fyrr en á sínum eigin
setta tíma. Það getur verið að fólkið hafi þrýst á Jósúa,
leiðtogann, og sagt við hann: "Þetta land er okkar, förum og
tökum landið. Jósúa, þú ert búinn að vera. Þú hefur ekki
lengur það vald sem þú hafðir. Þú heyrðir áður fyrr frá Guði
og þekktir vilja Hans og þú brást alltaf fljótt við. Eitthvað er
að hjá þér." En Jósúa var spámaður, sendur af Guði, svo
að Hann beið fyrir þau. Hann beið eftir staðfestri ákvörðun frá
Guði. Og þegar tími kom til að hreyfa sig, þá setti Guð alla
leiðsögn í hendur Jósúa, af því að hann hafði haldið sig við
Orðið. Guð gat treyst Jósúa en ekki hinum. Þetta mun endurtaka sig
á þessum síðustu tímum. Sama vandamálið, sami þrýstingur.
Tökum dæmi af því, sem við sjáum hjá Móse. Þessi mikli,
smurði spámaður Guðs fæddist á merkilegan hátt. Hann var fæddur
á réttum tíma til að leiða sæði Abrahams út úr Egyptalandi.
Hann dvaldi ekki í Egyptalandi, til að rífast við menn um
Ritningarnar, eða röfla yfir prestunum. Hann fór inn í
eyðimörkina, þar til fólkið var reiðubúið að taka við honum.
Guð kallaði Móse inn í eyðimörkina. Biðin var ekki bið vegna
Móse, heldur vegna þess að fólkið var ekki reiðubúið að taka
við honum. Móse hélt að fólkið myndi taka við sér, en það
gerði það ekki.
Síðan er það Elía. Orð Drottins kom til hans. Þegar hann var
búinn að prédika sannleikann, og mannfjöldinn, sem var fyrirrennari
hins Ameríska Jesebel-mannfjölda, vildi ekki taka við Orðinu, þá
kallaði Guð hann burt af akrinum og sendi plágu yfir þjóðina,
fyrir að hafna spámanninum og þeim skilaboðum sem hann hafði
gefið. Guð kallaði hann inn í eyðimörkina og hann vildi ekki
yfirgefa hana, ekki einu sinni fyrir konunginn. Þeir, sem reyndu að
sannfæra hann um að gera það, dóu. En Guð talaði til síns
trúfasta spámanns gegnum sýn. Hann kom út úr leynistaðnum og kom
orðinu aftur til Ísrael.
Síðan kom Jóhannes skírari, hinn trúfasti fyrirrennari Krists,
hinn mikli spámaður sinna daga. Hann gekk ekki í skóla föður
síns eða skóla faríseanna. Hann gekk ekki til liðs við neina
kirkjudeild, en fór út í eyðimörkina, kallaður af Guði. Hann
dvaldi þar, þangað til Drottinn sendi hann með boðskap, og hann
hrópaði: "Messías er fyrir dyrum!"
Tökum mark á viðvörun Ritningarinnar hér. Var það ekki á
dögum Móse, sem Guð hafði sannað, að Kóra reis upp og stóð gegn
hinum mikla spámanni Guðs? Hann deildi við Móse og staðhæfði að
hann hefði jafn mikið frá Guði til að leiða fólkið, og að allir
aðrir deildu jafnt hinni Guðlegu opinberun sem Móse hafði. Hann
afneitaði því valdi sem Móse hafði. Fólkið á þeim tíma, hafði
heyrt heyrt hið sanna Orð og þekkti þá staðreynd að hinn sanni
spámaður var staðfestur af Guði. Ég segi að þetta fólk féll
fyrir Kóra og mótmælum hans. Kóra var ekki spámaður
Ritningarinnar, en fjöldinn allur af fólkinu og leiðtogum þess féll
fyrir honum. Áform trúboðanna í dag líkjast ekki lítið
gullkálfsáformum Kóra. Þeir líta vel út í augum fólksins, eins
og Kóra leit vel út á þeim tíma. Þeir hafa blóð á enni sér,
olíu á höndum og eldmóð er þeir stíga í púltið. Þeir leyfa
konum að prédika, leyfa konunum að klippa hár sitt, ganga í buxum
og stuttbuxum, og ganga framhjá orði Guðs, vegna kreddna sinna og
hefða. En það voru ekki allir sem snerust gegn Móse og yfirgáfu
orð Guðs. Hinir útvöldu stóðu með honum. Það sama á sér stað
í dag. Margir yfirgefa orðið, en sumir halda sér fast við það. En
munið eftir dæmisögunni um hveitið og illgresið. Illgresið verður
bundið saman og brennt. Falskirkjurnar eru að bindast nánari böndum,
og eru að verða reiðubúnar fyrir dóm Guðs. En hveitið mun safnast
saman til Herra síns.
Ég vil að þú sért ákaflega varkár hér og sjáir þetta. Guð
hefur lofað að á endatímunum muni Malakí 4. kafli ganga í
uppfyllingu. Það hlýtur að gera það, af því að það er Andans
fyllt orð Guðs, talað af spámanninum Malakí. Jesús vitnaði í
það. Það verður rétt áður en Jesús kemur í annað sinn. Þegar
Jesús kemur verður öll Ritningin að hafa gengið í uppfyllingu.
Ráðstöfun heiðingjanna verður á síðustu kirkjuöldinni, þegar
sendiboði Malakí kemur. Hann mun halda sig fast við Orðið. Hann mun
taka alla Biblíuna, frá 1. Mósebók til Opinberunarbókarinnar. Hann
mun byrja á sæði höggormsins og enda á sendiboðanum á dögum
haustregnsins. En kirkjudeildirnar munu hafna honum.
Hann hlýtur að koma, því að sagan endurtekur sig, frá tímum
Akabs. Saga Ísraels undir Akab er að endurtaka sig hér í Ameríku,
þar sem sendiboði Malakí birtist. Eins og Ísrael yfirgaf
Egyptaland, til að geta tilbeðið í frelsi, aðskilin frá
innfæddum, og var reist upp sem þjóð, með mikla leiðtoga, eins og
Davíð o.s.frv. Síðan setti Hann Akab til valda með Jesebel á bak
við hann, til að stjórna, eins höfum við gert það sama í
Ameríku. Forfeður okkar komu til þessa lands, til að geta tilbeðið
Guð í frelsi. Þeir ýttu innfæddum til hliðar og tóku landið til
eignar. Miklir menn eins og Washington og Lincoln voru reistir upp. En
áður en langt um leið komu menn sem höfðu slæma mannkosti, og
skjótt var kominn Akab í forsetastólinn með Jesebel á bak við sig
til að stjórna. Það er á slíkum tíma að þessi sendibði Malakí
verður að koma. Síðan mun koma sýning á haustregnstímum, lík
sýningunni á Karmelfjalli. Takið vel eftir þessu til að þið
sjáið það í Ritningunni. Jóhannes var fyrirrennarinn sbr. Malakí
3.kafla. Hann vökvaði með vorregninu og var hafnað af stofnunum
síns tíma. Jesús kom og hélt sýningu á Umbreytingarfjallinu. Hinn
síðari fyrirrennari Krists mun vökva með haustregninu. Jesús
verður sýningin milli kirkjudeildanna og kreddanna, af því að Hann
mun snúa aftur til að standa á bak við orð sín og taka brúði
sína í burthrifningunni. Fyrsta sýningin var á Karmelfjalli, sú
næsta var á Umbreytingarfjallinu, og hin þriðja mun verða á
Síonfjalli.
Hin undarlega hegðun Móse, Elía og Jóhannesar, sem drógu sig út
úr frá fólkinu og einangruðu sig, gerði marga ringlaða. Fólkið
gerði sér ekki grein fyrir að það var vegna þess að boðskap
þeirra hafði verið hafnað. En sæðinu hafði verið sáð,
gróðursetningunni var lokið. Næst kom dómurinn. Þeir höfðu
þjónað tilgangi sínum sem tákn fyrir lýðinn, svo að dómurinn
var næstur.
Ég trúi því að samkvæmt Opinberunarbókinni 13:16, verði
brúðurin að hætta að prédika, af því að dýrið heimti merki á
enni eða hendi, ef leyfi til að prédika verði gefið. Kirkjudeildir
munu taka á sig merkið eða verða að hætta að prédika. Síðan
mun lambið koma að ná í brúði sína og dæma skækjuna miklu.
Munið að Móse fæddist fyrir sérstakt verkefni, en hann gat ekki
framkvæmt verkefnið, fyrr en hann hafði tekið við gjöfinni, sem
gerði honum mögulegt að framkvæma verkið. Hann varð að fara út
í eyðimörkina og bíða þar. Guð hafði ákveðinn tíma. Það
varð að vera réttur Faraó á veldisstólnum, og fólkið varð að
vera að hrópa á brauð lífsins, áður en Guð gat sent Móse
tilbaka. Þetta á líka við á okkar tímum.
En hvað munum við sjá á okkar dögum? Fjöldi manna gerir tákn,
meðan við höfum kynslóð manna sem leitar tákna en veit hvorki haus
né sporð um Guð, eða sanna hreyfingu Anda Guðs. Ef hún sér
blóð, olíu og eld, þá eru hún ánægð. Það skiptir ekki máli
hvað er í Orðinu. Hún styður hvaða tákn sem er, jafnvel þau, sem
ekki eru samkvæmt Ritningunni. En Guð hefur varað okkur við þessu.
Hann segir í Matteusi 24, að á síðustu tímum, muni tveir andar
vera að verki, og vera svo líkir, að aðeins hinir útvöldu muni
geta greint á milli þeirra, af því að aðeins þeir muni ekki
leiðast afvega.
Hvernig getur þú greint á milli andanna? Prófaðu þá með
Orðinu. Ef þeir tala ekki samkvæmt Orðinu, þá eru þeir af hinum
vonda. Eins og hinn vondi blekkti fyrstu tvær brúðirnar, eins mun
hann reyna að blekkja brúði þessa síðustu tíma, með því að
reyna að fá hana til að búa til kynblendinga gegnum kreddur, eða
einfaldlega að snúa sér frá Orðinu til einhvers tákns sem passar
henni. En Guð setti aldrei tákn ofar Orðinu. Táknin fylgja alltaf
Orðinu, eins og þegar Elísa sagði konunni að baka fyrstu kökuna
fyrir sig, samkvæmt Orði Drottins. Þegar hún gerði eins og Orðið
sagði, þá fylgdi rétt tákn á eftir. Komið fyrst til Orðsins, og
sjáið síðan kraftaverkið. Andinn gefur sæðisorðinu kraft.
Hvernig getur sendiboði sendur af Guði, aðeins trúað hluta af
Orðinu og afneitað sumu af því? Sannur spámaður Guðs á síðustu
tímum mun kunngera allt Orðið. Kirkjudeildir munu hata hann.Orð hans
verða ef til vill eins hörð og Jóhannesar skírara, sem kallaði
þá nöðrukyn. En þeir sem fyrirhugaðir eru munu heyra og verða
tilbúnir í burthrifninguna. Hið konunglega sæði Abrahams, með trú
Abrahams, mun halda í Orðið ásamt honum, af því að þau eru
fyrirhuguð saman.
Sendiboði síðustu tíma mun birtast á settum tíma Guðs. Það
eru endatímar núna, eins og allir vita, af því að Ísrael er í
heimalandi sínu. Þessi sendiboði getur komið hvenær sem er
samkvæmt Malakí. Þegar við sjáum hann, mun hann vera helgaður
Orðinu. Það mun vera bent á hann í Orðinu (Opinberunarbókin 10:7)
og Guð mun sanna þjónustu hans. Hann mun prédika sannleikann, eins
og Elía og vera reiðubúinn fyrir "sýninguna" á
Sínaífjalli.
Margir munu misskilja hann, af því að þeim hefur verið kennd
Ritningin á vissan hátt, sem þeir líta á sem sannleikann. Þegar
hann fer gegn því, munu þeir ekki trúa. Jafnvel sumir sannir
Guðsþjónar munu misskilja þennan sendiboða af því að svo mikið
hefur verið kallað sannleikur Guðs af þeim sem eru falskir.
En þessi spámaður mun koma, og eins og fyrirrennari fyrstu
komunnar hrópaði:
"Sjá guðslambið, sem ber synd heimsins!"
Eins mun hann án efa hrópa:
"Sjá Guðslambið, sem kemur í dýrð sinni!"
Hann mun gera þetta, vegna þess að eins og Jóhannes var boðberi
sannleikans til hinna útvöldu, eins er
þetta síðasti sendiboðinn
til hinnar útvöldu Brúðar, sem er fædd af Orðinu .
Úr kirkjuöldunum sjö eftir
William Marrion Branham.
Birna Einarsdóttir þýddi.